header 2005 © copyright Dutchmarco


  ONZE VIERDE REIS DOOR AMERIKA DAG 17 - dinsdag 27 september 2005  

Van Eagar in Arizona naar Gallup in New Mexico.

Vandaag doen wij wat rustig aan en gaan na een prima ontbijt in het hotel via Highway 180 naar het noorden, op weg naar de zuidingang van het Petrified Forest National Park. Dit park herbergt één van de grootste en kleurrijkste concentraties ter wereld aan versteend hout (petrified wood), tevens het kleurige en onherbergzame heuvellandschap dat Painted Desert (gekleurde woestijn) wordt genoemd, historische en archeologische opgravingen en er worden 225 miljoen jaar oude fossielen getoond.
Als wij aan de zuidkant van het park zijn aangekomen, zien wij net voor de ingang aan beide zijden van de weg heel grote winkels met van alles en nog wat aan souvenirs en stukjes van allerlei steensoorten. En natuurlijk veel stukken versteend hout in allerlei maten en uitvoeringen. Van kleine gepolijste stukjes tot boekensteunen en tot hele plakken boomstam. Wij lopen even door zo'n winkel heen, maar het is erg veel van hetzelfde. Voor iemand die in stenen geïnteresseerd is, zal het best wel een eldorado zijn.

Het diorama toont hoe het er vroeger uitgezien heeft © copyright Dutchmarco
Zo zag het er vroeger uit.
Fossielen © copyright Dutchmarco
Fossielen.

Het is dik bewolkt, geen zon en een paar spetters regen. Koud is het niet en wij lopen in onze korte broeken en T-shirts. Bij de ingang van het park laten wij onze National Parks Pass zien, krijgen de parkfolder en wordt er door de parkranger de vraag gesteld, of wij iets van versteend hout bij ons hebben. Dat hebben wij niet en kunnen doorrijden het park in. Het is ten strengste verboden, om ook maar het kleinste stukje versteend hout uit het park mee te nemen.

Versteende boomstam © copyright Dutchmarco
Versteende boomstam.

Overal liggen stukken versteend hout © copyright Dutchmarco
Overal liggen stukken versteend hout.

Versteende boomstam © copyright Dutchmarco
Versteende boomstam.

Het is een langgerekt park en er zijn diverse wandelingen te maken. Zodoende vergt dit park aardig wat tijd. Als eerste brengen wij een bezoek aan het bezoekerscentrum. Terug buiten, zijn er bij de grootste concentraties versteende boomstammen wandelpaden aangelegd en wij lopen er enkele van. De meeste boomstammen zijn in meerdere stukken uiteengevallen. Hier en daar zijn de stukken gekristaliseerd, dat voor erg mooie kleuren zorgt.

Versteend hout © copyright Dutchmarco Versteend hout © copyright Dutchmarco

Versteend hout in de fraaiste kleuren.

Wij maken een stop bij een ruïne, de Puerco Ruin, en lopen hier omheen. Veel stelt het niet voor. Er zijn een paar rechthoekige ruimten (kamers) te zien, waarvan de muren bestaan uit ongeveer tot kniehoogte opgestapelde stenen. In de nabije omgeving zijn ook nog een paar rotstekeningen vanaf grote afstand te zien.

Rotstekeningen © copyright Dutchmarco Rotstekeningen © copyright Dutchmarco

Rotstekeningen in het Petrified Forest National Park.

Omdat er geen zon is, komen in het noordelijke deel van het park de kleuren van de Painted Desert niet helemaal tot hun recht. Toch is goed te zien hoe grote stukken van de heuvels bruin-rood zijn gekleurd.

Painted Desert © copyright Dutchmarco
Painted Desert.

Bij het verlaten van het park staat er op een bord bij de uitgang, dat er een controle zal plaatsvinden op het bij ons hebben van versteend hout. Als wij langs het huisje rijden waar de parkranger in zit, wenst deze ons een prettige reis. Er wordt ons dus niets gevraagd en wij hoeven ook de auto niet van binnen te laten zien.

Wij besluiten naar de plaats Gallup te gaan via de Interstate 40. Dit is een belangrijke verkeersader, die van west naar oost door het land loopt. Wat rijden hier veel van die grote Amerikaanse vrachtwagens! Wij gaan de staatsgrens over en rijden vanuit Arizona opnieuw New Mexico binnen. Hier is het nu een uur later, dus de klok moet vooruit. Aan de westkant van Gallup is een truckstop en wij gaan even van de weg af. Er staan een aantal van die prachtige, grote vrachtwagencombinaties. Ik zet er een paar op de foto evenals een stel, dat komt langsdenderen op de snelweg. Het is een imposant gezicht.

Veel vrachtverkeer op Interstate 40 © copyright Dutchmarco
Veel vrachtverkeer op Interstate 40.

Gallup heeft een hoog Native American gehalte en is een heel langgerekt stadje, dat zich uitstrekt langs de Route 66, een spoorbaan en de Interstate 40. Langs de oude Route 66 liggen veel h(m)otels. Het is allemaal wat gedateerd. Er zijn er die erg oud zijn, sommige zijn gesloten en hier en daar is de reclameverlichting stuk. Wij kiezen voor het Best Western Royal Holiday Motel. De Best Western h(m)otels rekenen wij tot de betere. Er zijn in Gallup drie hotels uit deze groep. Nou, wij hebben zeker niet de beste gekozen. De eerste indruk is dat het er wel netjes uitziet. Aan de balie staat een nette, aardige Indiaanse jongen. Als wij de ons toegewezen kamer betreden, zien wij dat wij niet ver van de ijsmachine afzitten. Bovendien staat daar naast een frisdrankautomaat. Beide maken zo'n herrie, dat als wij de kamerdeur sluiten, ze binnenskamers luid en duidelijk te horen zijn. Dat zou een slechte nachtrust betekenen.
Op ons verzoek krijgen wij een andere kamer en hier horen wij in ieder geval geen apparaten lawaai maken. Toch is dit niet een hotel, dat in onze ogen tot deze keten zou mogen behoren. Er zijn nogal wat zaken, die niet kloppen. Wel hebben wij draadloos internet, ook al is dat niet snel. Verder ligt de Route 66 naast de intensief gebruikte spoorbaan. Ja, je raadt het al, de treinen zijn duidelijk te horen. Het hotel ligt vlak bij een spoorwegovergang en daarvoor schijnt iedere trein te moeten toeteren. En dan niet één maal, maar meerdere keren. Al met al een hotel dat je maar beter kan mijden. Maar ach, wij slapen er maar voor één nacht.

Donkere wolken boven Gallup © copyright Dutchmarco
Donkere wolken boven Gallup.

Als wij op weg zijn naar het Applebee's restaurant, ... ja, ook hier is er één ..., zien wij aan de andere zijde van de spoorlijn en de snelweg ook nog een paar nieuwere hotels liggen, waar men volgens ons beter kan overnachten. Dus wij eten weer bij Applebee's en het is goed te merken, dat wij in Indianenland zitten. Zeker negentig procent van het bedienend personeel en van de gasten zijn Native Americans. De Indiaanse serveerster vraagt mijn identiteitspapieren als ik om een biertje vraag. Ik kijk haar met vraagtekens in mijn ogen aan en zij begint hardop te lachen. Vermoedelijk bedoelde zij het als een geintje. Maar later begreep ik, dat dat best een regel in dat restaurant kan zijn en het haar opgelegd is door de manager, om aan iedereen die iets met alcohol erin bestelt, om zijn of haar ID te vragen. Zowel het biertje als het eten smaken ons weer goed.

Later op de avond zien wij bij de Walmart voor het grootste deel ook Native Americans. Ik zie op een bankje een oude Indiaan zitten. Hij heeft een mooie karakteristieke kop en een cowboyhoed op. Ik zeg tegen Rina, dat hij eigenlijk een verentooi op zou moeten hebben. Dat hoort veel beter bij deze man. Hij kan zo uit een westernfilm zijn weggelopen.

Vandaag hebben wij 168 mijl = 270 km gereden.
Totaal hebben wij 2.347 mijl = 3.773 km gereden.
Benzineprijs per gallon (3.79 liter): regular $ 2,939 en plus $ 3,039.
De auto heeft gereden 1 op 10.
Het weer: bewolkt.

[ TERUG naar DAG 16 ]  [ VERDER naar DAG 18 - van Gallup naar Grants ]

[ Home van dit reisverslag ]



balloon

Naar bovenkant van de pagina.


copyright © DutchMarco 2005
all rights reserved

Last updated 31.5.2013