header 2004 © copyright Dutchmarco


  ONZE DERDE REIS DOOR AMERIKA DAG 1 - zondag 6 juni 2004  

typo

Amsterdam - Washington DC - Denver, de dag van vertrek.

Alles loopt gesmeerd. De kinderen brengen ons naar het station. De trein is op tijd en wij zijn ook ruim op tijd (3 uur van te voren) op Amsterdam Airport Schiphol.
Het inchecken aan de balie gaat zeer vlot, wij zijn meteen aan de beurt. Helaas is er in het vliegtuig geen raamplaats meer beschikbaar en krijgen wij stoelen in het middenvak, waarvan één aan het gangpad. Wij krijgen één wit douaneformulier voor ons samen en voor ons ieder afzonderlijk een groen Visa Waiver I-94-formulier, die wij tijdens de vlucht kunnen invullen en bij binnenkomst in de USA moeten afgeven.
Wij gaan via de controlepost van de Koninklijke Marechaussee, waar onze paspoorten en de instapkaarten worden gecontroleerd, en zijn daarna al vlot bij de winkeltjes.
In het restaurant nemen wij koffie met iets lekkers erbij.

Bij de gate is het interview door een beveiligingsbeambte. Iedereen, of per samenreizend groepje, wordt apart genomen en een aantal vragen gesteld. Een vriendelijke dame neemt ons mee naar een lessenaartje en controleert de paspoorten en de instapkaarten. Zij stelt ons een aantal vragen, te weten:
- Hoeveel stuks ruimbagage heeft u afgegeven?
- Wanneer is de bagage ingepakt en door wie? En van wie zijn deze spullen?
- Heeft u nog pakjes van iemand ontvangen om mee te nemen?
- Heeft u elektronische apparatuur bij u? Zo ja, van wie is dat?
Wij beantwoorden deze vragen en na "Ik wens u een goede reis", mogen wij doorlopen naar het detectiepoortje, waar de handbagage en wij zelf gescand worden.

De Boeing waarmee wij naar Amerika vliegen © copyright Dutchmarco
De Boeing waarmee wij naar Amerika vliegen.

Wij vertrekken op tijd met United Airlines en vliegen met een Boeing B 777, 9 stoelen naast elkaar, configuratie 2 - 5 - 2. Zo te zien is het hele vliegtuig vol.
Al vlot na de start zien wij in de verte de Nederlandse kustlijn, maar al spoedig zijn er alleen nog wolken onder ons. Voor iedere stoel is er een beeldschermpje, waar 9 kanalen films op vertoond worden. Daarnaast nog een stuk of 20 muziekzenders en een landkaart met de vluchtgegevens erop zoals tijd, afstand, grondsnelheid, buitentemperatuur en vlieghoogte.
Na een uur is de bewolking minder en vliegen wij over het eiland Man, tussen Engeland en Ierland.

Tijdens de vlucht © copyright Dutchmarco
Tijdens de vlucht.

Marco gaat de film van Starsky and Hutch bekijken, Rina doet een poging, maar vindt het niet interessant en gaat lezen en tracht ook wat te dutten.
Na twee uur krijgen wij te eten: Marco neemt kip met rijst en worteltjes, Rina pasta. Daarbij crackertjes, kaas, sla met dressing, broodje met boter, water, ijsje. Daarbij drinken wij witte wijn en als toetje neemt Rina koffie met een cognacje. Marco heeft meer behoefte aan water.
De aansluiting van de koptelefoon van Marco in de stoel is slecht. Zo kan hij de film slecht volgen en haakt ook af. Hij zit aan het gangpad en kan zich nog iets bewegen. Rina zit tussen Marco en een dame "ingeklemd". Het blijft lastig en vermoeiend op zo'n kleine plek tijdens een lange vlucht als deze.

In het vliegtuig © copyright Dutchmarco
In het vliegtuig.

Verder lezen wij wat, luisteren naar de radio, strekken zo nu en dan de benen en lopen in het gangpad op en neer.
Om ongeveer zes uur 's middags komen wij weer boven land, Canada - Goose Bay, ten noordoosten van Hallifax.
Bij één van de raampjes, waar geen zitplaats is, kijken wij zo nu en dan naar buiten. Het is onbewolkt en ver onder ons zien wij het Canadese land, waar de sneeuw als poedersuiker op de heuvels ligt uitgestrooid. In het water drijven ijsbergen.

Om 15.05 uur plaatselijke tijd (= 21.05 uur Nederlandse tijd) landen wij op Washington Dulles International Airport. Er staat een gigantische rij mensen zig-zag tussen de linten voor de immigrations. Het duurt heel erg lang voordat wij aan de beurt zijn.
En ook nu zijn er weer mensen, die hun groene Visa Waiver I-94-formulier niet correct hebben ingevuld, hetgeen oponthoud geeft. Deze mensen moeten achter in de rij opnieuw aansluiten.
Eenmaal bij de immigratiebeambte zet deze een stempel in ons paspoort, neemt de groene visakaart in, die wij in het vliegtuig al hebben ingevuld (aan twee zijden), scheurt daar een strook van af en legt die in het paspoort. Deze groene strook moet bij het verlaten van de VS weer ingeleverd worden, dus daar moeten wij erg zuinig op zijn.

douanestempel

Als wij door de immigrations zijn, moeten wij op zoek naar onze koffers. Het is erg druk en het kost ons moeite onze bagage terug te vinden. Als wij eenmaal de koffers gevonden hebben, lopen wij verder en komen bij een douanebeambte, die het witte douaneformulier in ontvangst neemt en bekijkt. Van hem mogen wij doorlopen. Dan moeten wij in de volgende rij aansluiten, nu om de koffers opnieuw af te geven voor de vervolgvlucht.
Niemand schijnt te weten welke kant hij of zij op moet, dus iedereen staat en loopt door elkaar heen. Als wij eenmaal weer in een rij staan, hebben wij het idee dat wij ergens voordringen en twee rijen smokkelen.
Een luchtvaartbeambte neemt voortijdig onze koffers over om ze door de scanapparatuur te sturen.
Nu gaan wij zelf weer door de controle, schoenen uit, laptop uit de tas, alles op de band. Na de scan alles weer inladen en de schoenen aan.
Het is er om te smoren, er staat dan ook een megagrote ventilator te draaien, die iets verkoeling brengt, dat is wel nodig ook. Evenals de vorige keer vinden wij het weer een grote chaos op dit vliegveld. Al met al zijn wij ruim anderhalf uur bezig voordat alles achter de rug is.

Wij hebben net even tijd voor een sanitaire stop. Dan naar het volgende vliegtuig, gate C4 voor de vlucht naar Denver om 17.30 uur. Om 16.40 uur zijn wij bij de gate en om 16.50 uur begint het instappen.
Overal is het verboden te roken. Er is echter wel een aparte ruimte om te roken, het staat daar binnen dan ook blauw van de rook.
Tijdens deze vlucht hebben wij wel een raamplaats. Volgens ons is het hetzelfde toestel als waarmee wij twee uur hiervoor over de oceaan gevlogen zijn, dezelfde Boeing B 777.

Een kijkje op het platform van Washington Dulles © copyright Dutchmarco
Een kijkje op het platform van Washington Dulles.

Tijdens het wachten kunnen wij op het platform kijken. Steeds komen er karretjes met bagage aanrijden, er wordt erg met de koffers gegooid, karretje in, karretje uit, op de grond. Wij moeten nog een tijdje wachten. Het is druk met opstijgen.

Als wij één uur te laat vertrekken staan er nog zeven toestellen te wachten, het is file. Het opstijgen gaat weer goed en al vrij snel zitten wij boven de wolken.
Op deze binnenlandse vlucht krijgt men wel iets te drinken, maar als men iets wil eten, moet dat betaald worden. Voor ons gevoel is het inmiddels al nacht, wij eten dan ook niets meer.
Boven Ohio is de Ohiorivier te zien en boven Kansas en Nebraska is de bewolking weg. Dan denk je, dat daar vrij grote vlakten met alleen maar leegte te zien zijn. Dat is wel zo, maar je ziet toch overal wel een wegenpatroon.

Na bijna vier uur vliegen landen wij op Denver International Airport in de staat Colorado. Het vliegveld ligt een eind buiten de stad en is vrij nieuw, heel modern en heel erg groot. Het hoofdgebouw is prachtig, heeft een aparte architectuur met een wel heel bijzonder dak. Dit dak bestaat uit allemaal punttenten van een heel speciaal doek. Het lijken net tipi's (Indianententen).
Vanaf de aankomsthal worden wij met een ondergrondse trein naar het hoofdgebouw gebracht. Zo anders dan in Washington. Veel moderner, geordender.
Wij lopen door het hoofdgebouw naar de bagagebanden en als wij daar zijn aangekomen, zijn onze koffers en tassen al snel gevonden.

Shuttlebus van Alamo/National © copyright Dutchmarco
Shuttlebus van Alamo/National, die rijdt tussen vliegveld en autoverhuurder.

Wij gaan naar buiten en op zoek naar de Alamo-shuttlebus, die meteen komt aanrijden. De buschauffeur helpt met het aanpakken van de bagage. Het is niet ver rijden en al vlot zijn wij bij het autoverhuurkantoor. De buschauffeur helpt weer met de bagage en wij geven hem $ 1,00 fooi (dat is gebruikelijk in de VS en daarom is het goed om ééndollarbiljetten bij je te hebben).

Chevrolet Impala

Bij de balie is er maar één persoon voor ons. Alles is heel rustig, ook hier een vlotte afhandeling.
Wij overhandigen aan de beambte het autohuurbewijs, dat wij van het reisbureau hebben ontvangen, één van onze creditcards (van de hoofdbestuurder, de gegevens hiervan worden bij Alamo in de computer ingelezen en dient als borg, de creditcard krijgen wij weer terug), ons beider NL-rijbewijs (omdat wij beide in de auto gaan rijden, moeten onze beide namen bij Alamo genoteerd staan, i.v.m. de verzekering, beide rijbewijzen krijgen wij weer terug; een internationaal rijbewijs van de ANWB is niet nodig) en er wordt een huurovereenkomst uitgeprint, die ik na lezing onderteken. Ik vraag een stadsplattegrondje van Denver en laat daar de door ons af te leggen route naar het hotel op aantekenen.
Wij krijgen de autosleutel en ons wordt het parkeerplaatsnummer verteld, waar wij de auto kunnen vinden. Bij de auto controleren wij deze op zichtbare schade en kijken of het reservewiel en het boordgereedschap aanwezig zijn. Wij zien geen mankementen.
Deze keer krijgen wij een witte Chevrolet Impala tot onze beschikking, een lekker grote en luxe auto. Hij heeft een gigantisch grote kofferbak, waar onze bagage met gemak in past. Er staan 9.493 mijlen op de teller en het kenteken is:

nummerplaat Colorado 143-JTC

Zo'n andere auto is wel weer even wennen, maar al snel zijn wij op weg en rijden over grote, brede wegen naar ons hotel voor vannacht, het Days Inn Denver Business Place. De zon is al onder om 20.30 uur.
Het hotel ligt aan de Tower Road en is vlot gevonden, de vele parkeerplaatsen rondom het hotel zijn bezet. Er zijn hier meerdere hotels en zo te zien, zitten ze allemaal aardig vol, want er staan heel wat auto's. Na wat zoeken vinden wij toch nog een plekje voor de auto bij het naastgelegen Ramada Hotel.
Wij krijgen kamer 334 op de derde, tevens bovenste verdieping voor $ 52,90, exclusief tax. Thuis via internet besproken.
Na onze bagage uit de auto te hebben gehaald, brengen wij deze met de lift naar boven.
Om ongeveer 22.00 uur gaan wij slapen, voor ons is het dan zes uur NL-tijd in de morgen. Het is dus een lange dag geweest.

Vandaag hebben wij in Amerika 6 mijl gereden.

     

Routekaart:

van Denver International Airport naar het Days Inn-hotel aan de Tower Road.

routekaartje

     

[ TERUG naar de ROUTEKAARTJES ]  [ VERDER naar DAG 2 - van Denver naar Estes Park ]

[ Home van dit reisverslag ]



balloon

Naar bovenkant van de pagina.


copyright © DutchMarco 2004
all rights reserved

Last updated 24.12.2013