Bank in Park Güell © copyright Dutchmarco


  ONZE VAKANTIE NAAR SANTA SUSANNA, SPANJE DAG 4 - dinsdag 26 mei 2009  

Voor de eerste keer met de trein naar Barcelona.

Ontbijten doen wij zoals steeds in de eetzaal van het hotel. Een prima start van de dag dus!

Vandaag gaan wij naar Barcelona en lopen met de rugzakken op naar het treinstation tegenover het hotel. Het is prachtig mooi weer. Op dinsdag is er markt in Santa Susanna op de boulevard en aan beide zijden staan kraampjes opgesteld. Op weg naar het station lopen wij langs een aantal daarvan en het is ons zo bekend van eerdere bezoeken aan Spanje, veel overbodige prullaria, kleding en schoenen waarin jij je echt niet wilt vertonen en lederwaren zoals tassen, riemen, portemonnees en portefeuilles. Daar zit niets van onze gading bij.

Aan het stationsloket zit een verveelde dame en wij kopen bij haar combinatiekaartjes voor de trein + de toeristenbus in Barcelona. Gelukkig kent zij een paar woorden Engels en komen wij zonder problemen aan de kaartjes die wij willen hebben. Het blijkt inderdaad zo te zijn, dat wij alleen de prijs betalen voor de toeristenbus à EUR 21,= per persoon en de trein dus niets kost. Een retour per trein van Santa Susanna naar Barcelona kost anders EUR 6,80 per persoon. Even moeten wij wachten op de trein, die ongeveer ieder halfuur rijdt.
(Voor diegene die de Spaanse woorden voor "Een retour" willen weten, dat zijn: "Una ida y vuelta".)

Trein op station Santa Susanna © copyright Dutchmarco
Trein op station Santa Susanna.

In vijf kwartier rijden wij langs de kust naar Barcelona en stoppen bij veel plaatsjes. Het is een moderne trein, die snel optrekt en zo nu en dan met een behoorlijke snelheid rijdt. Aan de ene kant van het spoor zien wij de stranden van de Middellandse zeekust met hier en daar wat badgasten en zo nu en dan wat bebouwing, en aan de andere kant afwisselend landerijen, industrie en bebouwing. De trein is uitgerust met moderne informatiebeeldschermen, waarop de vooraankondiging te lezen is welk station wordt aangedaan en welke de daarop volgende stations zijn. Bovendien wordt het komende station ook nog duidelijk omgeroepen.
Er loopt een in zwart geklede jonge man, met zijn zwarte haar in een lange paardenstaart, de coupé binnen, haalt zijn gitaar uit het foedraal, begint daarop te spelen en zingt een paar Spaanse liederen. Dat klinkt hartstikke leuk. Hij haalt daarmee wat geld op.
Voordat de trein Barcelona bereikt, verdwijnen wij ondergronds en zijn er twee haltes voordat wij bij het derde ondergrondse station uitstappen bij de halte Plaça de Catalunya.

Op het Plaça de Catalunya © copyright Dutchmarco
Op het Plaça de Catalunya.
Hop-on Hop-off bus © copyright Dutchmarco
Hop-on Hop-off bus.

Als wij boven de grond komen, staan wij midden in de drukte van de grote stad en rondom het grote plein van Catalunya zien wij statige gebouwen staan. Eén van de monumenten op het plein is dat ter ere van Francesc Macià i Llussà (1859-1933). Hij was een Catalaans politicus en militair. Hij was president van de Generalitat de Catalunya (Catalaanse overheid). Het monument bestaat uit een borstbeeld met een opsekopse trap, waarop de tekst "Catalunya a Francesc Macià" is te lezen. Er zijn veel mensen op de been, verkeer rijdt rijen dik over de brede straten en bij de bushaltes van de rondtoerbussen staan rijen mensen te wachten, in de hoop met de volgende bus mee te kunnen.

Omdat wij ook met zo'n Hop-on Hop-off bus een rondtoer willen maken, waar wij dus al kaartjes voor hebben, kijken wij bij een halteaanduiding hoe één en ander in z'n werk gaat en worden aangesproken door een jonge man van de busmaatschappij met een rood vestje aan met daarop de naam van de tourbusmaatschappij. Hij legt ons uit hoe het systeem werkt. De bus rijdt volgens een vaste route door de stad en stopt bij bushaltes, die bij bezienswaardigheden in de buurt staan. Met de kaartjes die wij hebben, kunnen wij vandaag met de bus mee en bij iedere halte die wij willen, uitstappen of weer instappen. Hij geeft ons een stadsplattegrond van Barcelona met daarop in rood en groen aangegeven de busroutes van de twee bussen en wijst ons even verderop de halte van de bus aan. Het vreemde is, dat er op deze plattegrond maar twee busroutes staan en wij beschikken al over een andere stadsplattegrond, namelijk van de Bus Turístic, waarop drie busroutes staan.

Als wij bij de bushalte zijn aangekomen die de jonge man ons aanwees, staat daar een jonge vrouw van de busmaatschappij en aan haar vragen wij waarom de stadsplattegronden verschillen. Het blijkt, dat er meerdere tourbusmaatschappijen rondritten door de stad verzorgen en dat wij met onze kaartjes, naar een andere bushalte moeten, aan de andere zijde van het grote plein. De conversaties gaan steeds in het Engels en dat is prima te doen. Bij die bushalte aangekomen, staat er een nog langere rij mensen op deze bus te wachten. Wij horen al een wachttijd noemen van minstens een half uur. Nou, daar hebben wij geen zin in en besluiten om lekker te gaan lopen. Het is prachtig weer en dan pakken wij de bus later wel ergens op, bij een andere halte.

Wij lopen de brede Passeig De Gràcia in en zien statige gebouwen; bomen aan weerszijden; modewinkels met namen als Dior, Cartier, Gucci, Louis Vuitton, e.d. met luxe artikelen; rijen dik met heel veel scooters geparkeerd op de straathoeken; prachtig versierde, smeedijzeren straatlantaarns en heel veel verkeer en voetgangers. Her en der zien wij vrouwelijke bedelaars in armoedige kleding rondlopen, of langs de weg zitten, die om een aalmoes vragen. Een aantal van hen houdt een bekertje vast met daarin een foto waar kinderen op staan, anderen hebben op hun schoot een stuk karton staan, waar een bedeltekst op geschreven staat. Dat hoort er nu eenmaal bij hè, grootsteden trekken bedelaars aan en zeker de gebieden, die door de toeristen bezocht worden.

Casa Batlló © copyright Dutchmarco
Casa Batlló.

Tussen de huizen aan de overkant zien wij opeens één van de bekende gevels met de vloeiende lijnen en gebogen balkons van de beroemde architect Antoní Gaudí (1852-1926), het Casa Batlló. Aan het huis links er van wordt gewerkt en daar staat een stijger voor. Wij zagen het al vaker, men heeft dan over het gehele stijgerwerk een doek gespannen, waar een gevel op afgebeeld staat, zo vallen de werkzaamheden veel minder op. Ook staat er voor de huizen een schutting, zodat de werklui veilig kunnen werken en de bouwmaterialen aan het zicht onttrokken worden. Wij steken de straat over en zien ook hier weer een lange rij wachtenden voor dit huis staan, het is een museum. Zowel het interieur als het dak zijn te bezichtigen.

Casa Batlló © copyright DutchmarcoCasa Batlló.

Casa Batlló, gelegen aan de Passeig de Gràcia, is een schepping van de modernistische architect Antoni Gaudí. Het pand werd door hem verbouwd tussen 1904 en 1906 voor de textielmagnaat Josep Batlló i Casanovas. Net als bij het even verderop aan dezelfde straat gelegen Casa Milà is hier niets hoekigs, maar alles is golvend en afgerond, net als de golven van de zee. De voorgevel is bedekt met mozaïek, dat doet denken aan de schubben van een vis. De zuilen op de begane grond lijken wel op de poten van dinosaurussen en het golvende, mozaïeken dak lijkt op de ruggengraat van een enorm monster. De balkons zijn als enorme kaken van zeedieren, die als het ware uit de zee springen. Gaudí heeft ooit uitgelegd, dat het verhaal van Sint Joris de drakendoder, waarvan de oorsprong ligt in de streek Cappadocië in Turkije, de basis vormde.
Tegenwoordig is Casa Batlló het eigendom van de familie Bernat (bekend van de Chupa Chups-lolly's). In 2003 heeft de familie het pand, wegens bedrijfsverliezen, met een hypotheek moeten belasten. De geschatte waarde van dit pand bedraagt zo'n 70 miljoen euro.
In 2005 is het erkend als werelderfgoed door de UNESCO.

Casa Milà © copyright Dutchmarco
Casa Milà.

Wij keren terug naar de kant van de straat waar wij eerder liepen en lopen verder. Even later staan wij voor een volgend bekend werk van Gaudí, namelijk het appartementengebouw Casa Milà uit 1912 met zijn extravagante voorgevel. Het is ook wel bekend als La Pedrera. Ook dit kan bezocht worden en ook hier staat een rij mensen te wachten voor de kaartverkoop. Misschien bezichtigen wij dit gebouw bij een volgend bezoek aan Barcelona nog eens (zie dag 6).

Wij komen op een brede weg met bomen, die schuin door de stad loopt en die de toepasselijke naam heeft van Avenue Diagonal. Daar zien wij een sprookjesachtig gebouw met torentjes en ronde puntdaken, het Casa Terrades, dat ook bekend is onder de naam Casa de les Punxes (het huis met de spitsen).
Wij zijn op weg naar de beroemde kathedraal van Barcelona, de Sagrada Família, waaraan men al meer dan 100 jaar werkt en die nog lang niet af is. Hiermee heeft Antoní Gaudí zich onsterfelijk gemaakt. Nog altijd torenen bouwkranen hoog boven de torenspitsen uit. Wij komen door een klein park aanlopen als wij de kerk voor het eerst zien. Ik probeer het gebouw helemaal op een foto te krijgen, maar vanwege zijn grootte en de beperkte mogelijkheden van mijn compactcamera lukt dat niet. Bovendien ligt de kerk ingeklemd tussen blokken met woonhuizen en winkels. Later zien wij op foto's, dat toen men net met de bouw gestart was, het op een mooie open plaats lag. Zonde dat men het zo heeft ingesloten.

La Sagrada Família © copyright Dutchmarco
 
La Sagrada Família © copyright Dutchmarco
 

La Sagrada FamíliaLa Sagrada Família.

De Sagrada Família, voluit Basílica i Temple Expiatori de la Sagrada Família, is een basiliek naar een ontwerp van Antoni Gaudí. De naam betekent Heilige Familie. Sinds het leggen van de eerste steen in 1882 wordt tot op de dag van vandaag voortdurend aan de kerk gebouwd. Alleen tijdens de Spaanse Burgeroorlog heeft de bouw een paar jaar stilgelegen. De officiële opleveringsdatum wordt verwacht in 2026-2028; de bouwdirectie houdt het erop dat het gebouw "klaar zou kunnen zijn ergens in het eerste derde van de 21ste eeuw".
De snelheid waarmee de bouw vordert, is voor een groot deel afhankelijk van de hoeveelheid giften, die de bezoekers binnenbrengen. De bouw duurt inmiddels al zo lang, dat voltooide gedeelten al zijn aangetast en gerenoveerd moeten worden, hetgeen overigens niet ongebruikelijk is bij de bouw van kerken van dit formaat. Hoewel de kerk nog niet klaar is, werd zij al wel tot basiliek gewijd op 7 november 2010 door paus Benedictus XVI.

De Sagrada Família is het toonbeeld van Barcelona en wordt door velen gezien als hét meesterwerk van Gaudí. Hij heeft al zijn opvattingen over architectuur erin samengevat. De grillig gevormde torens en de ongekend vele decoraties laten een geheel eigen stijl zien. Een stijl die past bij een architect die zowel voor gek als geniaal is versleten. De symboliek straalt van het gebouw af, met name richting het Christelijk geloof. Het originele ontwerp van Gaudí laat totaal achttien torens zien, die zullen voorstellen de twaalf Apostelen, de vier Evangelisten, de maagd Maria en, de hoogste van allemaal, Jesus Christus. Tot op heden (2009) heeft men acht torens gebouwd.
De kerk zal drie façades krijgen die elk een fase uit het leven van Jezus verbeelden (de façade van de geboorte en de façade van het lijden zijn reeds voltooid en aan de voorkant komt de façade van de glorie), met elk vier klokkentorens.
De formaten van de kerk zijn: 90 meter lang, 60 meter breed en de hoogste toren, die nog gebouwd moet worden, zal 170 meter hoog worden. Als de kerk helemaal af is, is de Sagrada Família de kerk met de hoogste toren van de wereld.

De bouw van de peilers was al begonnen toen Gaudí in november 1885 de leiding overnam. Hij volgde Francisco de Paula del Villar op, die na ruzie met zijn opdrachtgever vertrok.
Tijdens de bouw stond Gaudí erop dat hij van alles op de hoogte gehouden werd. De ambachtslieden leidde hij zelf op, hij hield alle details in de gaten en bleef zijn ideeën steeds veranderen tot de stijl niet meer gotisch te noemen was. Het is tevens zijn laatste werk. Hij werd zo opgezogen in het werk aan deze kerk, dat hij na 1914 geen andere opdrachten meer aannam. Hij wijdde er de laatste jaren van zijn leven aan en tegen het einde van zijn leven woonde hij zelfs enige tijd op de bouwplaats. In 1926 kreeg Gaudí een dodelijk ongeluk: hij werd overreden door een tram en overleed enige dagen later. Hij werd begraven in de crypte van "zijn" kerk. Maar het werk aan de kerk gaat door, want Gaudí had bijna alles uitvoerig beschreven. Ooit zal zijn meesterwerk af zijn.
In 2005 is het erkend als werelderfgoed door de UNESCO.

De façade van het lijden van Jezus © copyright Dutchmarco
De façade van het lijden van Jezus.

Het is een heel imposant bouwwerk en wij willen binnen toch ook wel iets er van zien en kopen kaartjes voor de entree à EUR 11,= per persoon. Met de entreegelden financiert Barcelona de voortgang van de bouw. Er staat een kleine rij voor de kaartverkoop en wij zijn al snel binnen het hek. Dan staan wij eerst nog buiten het gebouw en kijken omhoog naar de apart vormgegeven beeldengroepen boven de entree van de kerk.

La Sagrada Família © copyright Dutchmarco
Op de binnenvloer bouwmaterialen ...
La Sagrada Família © copyright Dutchmarco
... en er wordt gewerkt.

Eenmaal binnen kan er maar een klein deel van de vloer betreden worden, want het grootste deel wordt ingenomen door steigers, bouwmaterialen en ateliers waar men gipsmodellen aan het maken is. Er staat een lange rij mensen voor de lift, die in één van de torens omhoog gaat. Wachttijd minimaal een uur en kost extra EUR 2,50. Daar hebben wij het geduld niet voor. Van bovenaf schijnt men wel een mooi uitzicht op de kerk en de stad te hebben, toch doen wij het niet.

La Sagrada Família: een blik naar het plafond van de kerk © copyright Dutchmarco
Een blik naar het plafond van de kerk.

De zuilen, die het apart vormgegeven gewelfde dak dragen, lopen schuin omhoog en hebben halverwege verdikkingen en naar boven toe meerdere vertakkingen. Gaudí dacht nooit in rechte lijnen.
Als wij door de kerk heengelopen zijn, komen wij aan de andere zijde buiten en zien daar de prachtige geboortefaçade, die veel uitbundiger en met veel meer detail is, dan die aan de andere zijde.

De façade van de geboorte van Jezus © copyright Dutchmarco
De façade van de geboorte van Jezus.

De façade van de geboorte van Jezus © copyright Dutchmarco

Dan dalen wij de trappen af, want het vervolg is een bezoekje aan de crypte, waarin een kapel, de graftombe van Gaudí en een museum zijn. Daar zijn onder andere foto's te zien van de eerste vorderingen van de bouw van de kerk, constructietekeningen, gipsen afgietsels van werkmodellen en delen van geërodeerde beeldhouwwerken, die inmiddels al opnieuw zijn vervaardigd en aan de buitengevel zijn bevestigd. Het is wel heel bijzonder om dit bouwwerk te zien en het is zeker de moeite van het bezoek waard.

Na het bezoek aan deze kerk hebben wij wel trek gekregen en zien vlakbij een McDonalds, waar wij een cheeseburger en een McFlurry-Magnum gebruiken.

Bij de bushalte © copyright Dutchmarco
Bij de bushalte.

Daarna zoeken wij de halte op van de tourbus. Er staat een kleine rij wachtenden en de bus komt al vlot aanrijden. Nagenoeg iedereen wil bovenop in de openlucht zitten en daar is het dan al snel vol. Benedenin zijn nog plaatsen vrij en wij besluiten om mee te gaan, want het is maar twee haltes naar het uitstappunt voor het Park Güell, dat wij willen bezoeken.
Vanaf de bushalte is het via de Carrer de Larrard (= straatnaam) nog een paar honderd meter heuvelopwaarts lopen naar het park. Op weg daar naar toe zijn er een paar souvenirwinkeltjes en een supermarktje.

Souvenirwinkel © copyright Dutchmarco
Souvenirwinkel in de Carrer de Larrard.

Souvenirwinkel © copyright Dutchmarco
De naam in mozaïek uitgevoerd boven ...
Souvenirwinkel © copyright Dutchmarco
... deze souvenirwinkel.

Park Güell © copyright Dutchmarco
Aangekomen bij het Park Güell.

Park Güell © copyright DutchmarcoPark Güell.

Park Güell is een op een heuvel gelegen stadspark in het stadsdeel Gràcia en heeft een oppervlakte van circa 15 ha met dichte pijnbossen, lanen met palmen en een door bomen omzoomd plein. Het is aangelegd in de jaren 1900 tot 1914.
De tot de adelstand verheven industrieel Eusebi Güell gaf Antoni Gaudí in 1900 de opdracht voor de aanleg van een tuindorp of woonwijk. Gaudí nam de opdracht aan, met het idee om het met een op de natuur geïnspireerde architectuur vorm te geven.
Het was de bedoeling om zestig driehoekige percelen op een steile en zonnige helling, in de schone lucht (weg van de rokerige fabrieken), te bebouwen met luxueuze huizen, die een prachtig uitzicht zouden hebben. Toen Gaudí met de aanleg begon, trof hij een rotsachtige heuvel aan met weinig vegetatie en zonder water.
Het werd geen succes. Barcelona toonde als stad geen interesse voor dit megaproject. Er werden maar twee percelen verkocht, waar huizen op gebouwd werden. Op aanraden van Güell ging Gaudí in één van die huizen wonen.
Güell dacht aan een tuinstad, waarvoor hij inspiratie had opgedaan tijdens zijn buitenlandse reizen, waarbij hij de Engelse landschapstuinen en de daarbij horende romantische tuinarchitectuur bewonderde.
Gaudi dacht toch meer aan een recreatiepark en ontwierp een park waarin natuur en architectuur samenkomen. Zo zijn er bijvoorbeeld harmonieus in het landschap geïntegreerde trappen en paden, alles in harmonie met de planten en de bomen. En veel golvende, veelkleurige mozaïekversieringen van glas of keramiek.
Markante onderdelen zijn de ingang met portiersloge en portierswoning, het hek, de zuilengalerij, de dubbele trap met Salamander (als Draak betiteld) en de lange zitbank, die als een reuzenslang door het park kronkelt. Zowel de zitbank als de Salamander bestaan uit ontelbare mozaïekstukjes.

In het park staat het Casa Museu Gaudí, het huis waar Gaudí van 1906 tot 1926 woonde en dat sinds 1963 een klein Gaudí-museum herbergt. In de vroegere portiersloge, links aan de ingang, is nu de souvenirwinkel. In de vroegere portierswoning, rechts aan de ingang, bevindt zich nu het kantoor van de parkgidsen en dat is te bezichtigen.
Het park staat sinds 1984 op de UNESCO Werelderfgoedlijst.

Park Güell © copyright Dutchmarco
De dubbele trap bij de entree van het Park Güell.

Bij de ingang van het park blijkt dat wij niet de enigen zijn. Dat hadden wij ook niet verwacht, maar men komt met busladingen tegelijk naar dit beroemde park toe. Dit park kan gratis bezocht worden en eenmaal tussen de gebouwtjes met gebogen lijnen en keramische daken met mozaïek doorgelopen, komen wij in een sprookjeswereld.

Park Güell © copyright Dutchmarco
De salamander.

Wij lopen een brede trap op en zien in het midden daarvan waterpartijtjes en de beroemde salamander met mozaïeken van Gaudí.

Park Güell © copyright Dutchmarco
Een tegelzetter maakt een mozaïek.
Park Güell © copyright Dutchmarco
Er is van alles in mozaïek uitgevoerd.

Een tegelzetter is bezig met herstelwerkzaamheden van een mozaïek aan de zijkant van de trap, hij knipt gekleurde stukjes tegel op maat en lijmt die op de juiste plaats.

Park Güell © copyright Dutchmarco
Een gedeelte van de beroemde bank.
Park Güell © copyright Dutchmarco
Uitzicht op de Sala Hipòstila.

Park Güell © copyright Dutchmarco
Er valt van alles te zien in het park.
Park Güell © copyright Dutchmarco
De Sala Hipòstila.

Wij lopen verder het park in en komen bij de Sala Hipòstila. Deze zaal bestaat uit 86 zuilen van 6,16 meter hoog en was oorspronkelijk bedoeld als marktplaats. De buitenste zuilen staan schuin en in het plafond zitten veelkleurige mozaïken. Deze zuilen ondersteunen gedeeltelijk het Plaça de la Natura, een indrukwekkend plein, van waaraf wij later een fantastisch mooi uitzicht hebben over de stad. Dit plein wordt omgeven door de bekende golvende, stenen bank, die ook weer ingelegd is met mozaïeken.

Park Güell © copyright Dutchmarco
Uitzicht vanaf het Plaça de la Natura.

Wij wandelen een heel stuk door het park en zien uit ruwe stenen vervaardigde galerijen, die lijken op druipsteengrotten. Een drietal gitaristen, die ieder op een andere plaats zitten en ook allemaal iets anders ten gehore brengen, proberen iets bij te verdienen. Eén ervan, speelt zodanig Spaanse gitaar, dat het ons beide erg aanspreekt. Al lang wilde ik eens een Cd met goede Spaanse gitaarmuziek en ik neem de gok, ik koop van Anibal Palazolo zijn Cd voor EUR 10,=. Het zal mij benieuwen of de Cd evengoed klinkt als zijn spel hier in het park. Ik heb nu niet de beschikking over een Cd-speler, dus dit is een verrassing voor als ik eenmaal weer thuis ben.

Park Güell © copyright Dutchmarco
Bijzonder vormgegeven galerijen.
Park Güell © copyright Dutchmarco
Huis van Gaudí, nu een museum.

In het park lopen wij nog over een speciaal, ook weer uit ruwe stenen opgetrokken, viaduct en zien het huis waar Gaudí een tijd heeft gewoond en dat nu een museum is. De bij het huis behorende tuin lopen wij door.

Trap © copyright Dutchmarco

Dan komen wij bij een andere ingang van het park en net daarbuiten zien wij een trap omhoog lopen. De trap heeft veel treden, maar hoeveel is niet te zien, want het gebladerte van bomen belemmert het uitzicht daarop. Rina begint naar boven te lopen en ik volg. Zo nu en dan stoppen wij even, want er lijkt geen einde aan te komen en onderwijl nemen wij een paar slokken water. Eenmaal boven blijkt dat wij een behoorlijke heuvel hebben beklommen en bovenop is een uitkijkpunt. Van hieraf hebben wij een panoramauitzicht over nagenoeg de gehele stad en zien in de verte de zee. Het is een beetje heiig.

Uitzicht op Barcelona © copyright Dutchmarco
Uitzicht op Barcelona.

Als wij de trap aflopen, tellen wij de iets meer dan 300 treden. Daarna lopen wij het Park Güell weer door, terug naar de ingang, waar wij ook nog de vroegere portierswoning, nu het kantoor van de parkgidsen, bezichtigen.
Als wij het park verlaten hebben, lopen wij dezelfde weg terug naar de tourbushalte. Onderweg kopen wij nog een paar flesjes koud water bij een kleine supermarkt.
Ook nu staat er weer een kleine rij wachtenden bij de bushalte. Als de bus er is, blijkt er geen plaats meer bovenop vrij te zijn en wij besluiten weer om beneden plaats te nemen, dan kunnen wij altijd bovenop gaan zitten, als er bij een halte mensen uitstappen. Ik overleg met de informatrice in de bus of dat mogelijk is en dat is goed. Ik pak voor ons een snoertje oordopjes, die wij inpluggen in een contact, waarmee in meerdere talen de bezienswaardigheden langs de route en de bushaltes zijn te beluisteren.

Bij het voetbalstadion van FC Barcelona © copyright Dutchmarco
Bij het voetbalstadion van FC Barcelona.

Na twee haltes stappen er veel mensen uit en komen er bovenop plaatsen vrij. Wij nemen daar plaats. Dat is leuk, in de openlucht in de bus zitten, rondgereden worden en uitleg krijgen over van alles en nog wat en dan ook nog genieten van het prachtige weer. Zo rijden wij langs een klooster, het voetbalstadion van FC Barcelona en diverse hoge bankgebouwen in het financiële district.
Op de Plaça de Catalunya stappen wij de bus uit, lopen een groot warenhuis binnen om een toilet op te zoeken en gaan daar met de lift naar de negende verdieping waar een restaurant is. Daar nemen wij iets te drinken en hebben een mooi uitzicht over de stad.

Een straat in Barcelona © copyright Dutchmarco
Een straat in Barcelona.

Wij besluiten om de trein weer op te zoeken en terug te gaan naar ons hotel in Santa Susanna. Op het perron is het druk en de treinen rijden af en aan. Onze trein vertrekt om 18.17 uur en wij kunnen geen zitplaats bemachtigen. Dus wij staan en hopen, dat er snel een paar mensen uitstappen bij een volgende halte. Maar dat is ijdele hoop, want zo nu en dan stapt er wel iemand uit, maar er stappen steeds meer mensen bij in. Zo staan wij zeker driekwart van de reis voordat wij kunnen zitten.
Omstreeks kwart voor acht zijn wij terug op onze kamer, frissen ons op en gaan naar het hotelrestaurant voor het avondeten. Wij laten het ons weer heerlijk smaken.

Gelijktijdig met ons zijn in het hotel Andries en Dulcie aangekomen en zo nu en dan hebben wij contact met elkaar. Na het eten zitten wij in de hotelfoyer gezellig bij elkaar te kletsen en drinken een kopje koffie.
Zo komt er een einde aan alweer een fantastische vakantiedag. Wij hebben genoten van ons bezoek aan Barcelona en besluiten daar nogmaals naar toe te gaan tijdens deze vakantie. Wij hebben er nog veel te bekijken.

Vandaag was het circa 25 graden Celsius.

[ TERUG naar DAG 3 ]  [ VERDER naar DAG 5 - wandelen naar Malgrat de Mar ]

[ Home van dit reisverslag ]



logo

Naar bovenkant van de pagina.


copyright © DutchMarco 2009
all rights reserved

Last updated 22.5.2013