Wij besloten om er samen even tussenuit te gaan en boekten een last-minute-midweek bij Landal Greenparks in het bungalowpark Port Greve bij Brouwershaven / Den Osse op Schouwen-Duiveland in de provincie Zeeland.

Maandag 5 juni 2007.

Begin van de avond vertrekken wij met de auto en hebben de fietsen op de drager bij ons.
Na twee uur rijden komen wij aan in het bungalowpark Port Greve aan de noordkant van Schouwen-Duiveland, het noordelijkste "eiland" van Zeeland, en halen de sleutel van ons tijdelijke huis op.
Het blijkt een compleet ingerichte zespersoonsbungalow te zijn. In de huiskamer een radio en een televisie. Badkamer met wastafel en bad/douche. In de keuken een koelkast, magnetron en afwasmachine. Tegen het huis is een schuurtje aangebouwd, waarin een wasmachine staat en waar onze fietsen in kunnen staan.
Er zijn drie slaapkamers, waarvan twee op de bovenverdieping, die wij niet gebruiken.
Aan drie zijden van het huis is een grote tuin en voor het huis is een mogelijkheid om twee auto's te stallen. Al met al, een riant onderkomen voor de drie dagen en vier nachten dat wij er zullen verblijven.

Onze bungalow.

Na het uitladen van de auto en het uitpakken van onze bagage lopen wij via een korte weg naar de dijk aan de rand van het park en beklimmen de trap tegen de dijk. Vanaf het pad op de dijk hebben wij zicht op een ander stukje van het bungalowpark, dat aan het water van de Grevelingen ligt, een strandje en de moderne jachthaven. Er staat een flinke wind.

Dinsdag 6 juni 2007.

Er staat veel wind en dat nodigt niet direct uit om op de fiets te stappen in dit vlakke land. Met de auto rijden wij naar het vlakbij gelegen stadje Brouwershaven.
Op 10 november 1577 werd in deze stad de dichter en jurist Jacob Cats geboren (overleden 1660 in Den Haag). Ter nagedachtenis staat er op een plein een standbeeld van hem. Daar tegenover gebruiken wij op een terrasje in de zon een kop koffie met een stuk appeltaart.
Wij rijden naar de zuidkant van het eiland, naar de stad Zierikzee, die bekend staat als monumentenstad. Voor een relatief kleine stad telt Zierikzee een groot aantal monumenten. Wij bezoeken ze niet allemaal.
Na de auto geparkeerd te hebben gaan wij te voet de stad in. Wij lopen langs de haven en zien een molenaar, die in één van de molenwieken klimt van molen "Den Haas" om met het zeil bezig te gaan.
Van de vele molens die Zierikzee rijk was, zijn er nog twee over. Van de andere, de korenmolen "De Hoop", draaien de wieken. Om goed wind te vangen torent deze molen hoog boven de woonhuizen uit.

Nobelpoort in Zierikzee.

De Nobelpoort is één van de drie overgebleven stadspoorten. Deze poort is landinwaarts gesitueerd en dateert uit het midden van de 14e eeuw. De herkomst van de naam is onzeker, waarschijnlijk is het een familienaam. Voor de poort lag oorspronkelijk een ophaalbrug. Nu is het water bij de poort gedempt en loopt de weg daar overheen. Tot 1866 werden de poorten iedere avond gesloten.

Van onder de Nobelpoort zicht op molen de Hoop.

Als wij onder de Nobelpoort staan hebben wij een mooi zicht op molen "De Hoop".
De Nieuwe Kerk heeft een aantal kolossale zuilen en werd gebouwd in de periode 1835-1848, als reactie op de in 1832 in de as gelegde St. Lievens Monsterkerk, waar nu alleen nog de toren van over is.
Het bekendste monument is de St. Lievens Monstertoren (62 meter hoog), die in de volksmond ook wel de Dikke Toren wordt genoemd. Ooit is er in 1454 aan begonnen en het schijnt, dat men alleen al aan het fundament 25 jaar is bezig geweest. De omvang van de voet van de toren bedraagt 24,5 bij 24,5 meter, terwijl de voet van de grootste kerktoren van Nederland, de Domtoren in Utrecht, "slechts" 19,5 bij 19,5 meter bedraagt.
Hij is erg stomp aan de bovenkant. Wij lopen de toren in en kijken binnen even rond. Daar zien wij tekeningen hoe de toren ooit bedacht was door de ontwerper. Hij zou ongeveer 130 meter hoog zijn geworden, maar omdat het geld destijds ontbrak is hij nooit afgebouwd en is er een dak op gezet. De toren is te beklimmen maar daar wagen wij ons maar niet aan.
Bovendien lopen wij door een aantal winkelstraten in het oude centrum en op een groot plein gebruiken wij op een terras onze lunch.

De Zeelandbrug over de Oosterschelde.

Niet ver van Zierikzee gaat wegnummer N256 met de Zeelandbrug over de Oosterschelde. Wij rijden naar het punt, waar de brug het water over gaat. Daar zijn een aantal recreatieduikers bezig met hun pakken en luchtflessen. Er gaan er ook een paar te water. Dit schijnt één van de plekken aan de Zeeuwse wateren te zijn, waar men deze sport beoefent. Er staat een speciaal aankondigingbord voor duikers en langs het talud van de dijk loopt een touw naar het water, dat als leuning kan dienen.

Wij rijden verder naar het oosten en trachten zo dicht mogelijk langs het water te komen aan de zuidkant van dit eiland. Dat is echter niet overal mogelijk.
Bij de plaats Ouwerkerk zien wij opeens vier grote betonnen caissons in het land liggen. Hier is de zeedijk tijdens de grote storm van 1 februari 1953 doorgebroken. Met heel veel moeite heeft men hier op 6 november 1953 het laatste gat in de dijk kunnen dichten met behulp van deze caissons. In één van de caissons is nu het Museum Watersnood 1953 gevestigd. Het destijds overstroomde gebied is nu een natuurgebied.

Caissons in het landschap bij Ouwerkerk.

Via de oostkant van het eiland komen wij, al rijdend tussen de landerijen door en over dijken, die soms ook midden in het land liggen, aan de noordkant.
Aan de buitenzijde van het dorp Dreischor stoppen wij bij de wit geschilderde molen om deze op de foto te zetten. Deze molen draagt al eeuwenlang de naam "Aeolus", de naam van de god van de wind.

Molen Aeolus in Dreischor.

Wij rijden het dorp in. Dreischor geldt als het mooiste kerkringdorp van Zeeland. De vorm van het dorp is rond. Niet alleen gewoon rond, maar zelfs twee maal rond. Het kerkgebouw staat centraal, eromheen bevindt zich een grasveld begrensd door een grachtje. Daar rond omheen loopt de straat, met een ring van huizen eraan. En buiten die eerste ring loopt nog een tweede ring van straten en huizen. Meer Zeeuwse dorpen hebben deze vorm, maar bij weinigen is de kerkgracht nog aanwezig.

Na ons thuis even opgefrist te hebben, rijden wij naar de plaats Renesse aan de noordwestkant van het eiland en gebruiken in een restaurant een heerlijke avondmaaltijd.

Woensdag 7 juni 2007.

Nog steeds waait het erg hard en wij besluiten vandaag naar Neeltje Jans te gaan. Vele jaren geleden zijn wij hier eens geweest, maar toen was het nog niet zo uitgebreid als nu.
Wij rijden met de auto naar het westen van Schouwen-Duiveland, buigen af naar het zuiden en rijden de Oosterscheldekering op, het grootste onderdeel van het Delta Plan, dat het land moet beschermen tegen de immense kracht van het zeewater. Het is tevens een 9 kilometer lange wegverbinding tussen Schouwen-Duiveland en Noord-Beveland, deel van de N57.
Halverwege deze kering ligt het eiland Neeltje Jans en daar brengen wij een bezoek aan het gelijknamige Deltapark.

Neeltje Jans was vroeger een zandplaat in de monding van de Oosterschelde. Door deze zandplaat op te hogen is er een werkeiland gecreëerd, dat ten tijde van de bouw van de stormvloedkering werd gebruikt en nu een onderdeel is van de Oosterscheldekering. Toen het werk in 1986 klaar was, hebben Natuurmonumenten en Het Zeeuwse Landschap dit opgekocht en omgevormd tot natuurgebied dat onderdeel is van Nationaal Park Oosterschelde en is er op Neeltje Jans een informatie- en attractiepark geopend.

Oosterscheldekering.

Deltapark Neeltje Jans is een uniek en veelzijdig attractiepark voor jong en oud. Binnen is in de expositie Delta Expo van alles te vinden over de waterbouw, vanaf de Romeinsetijd tot aan vandaag en wordt er onder andere van alles getoond over de watersnoodramp en de diverse onderdelen van het Deltaplan.
Er kan gekeken worden naar de film "Delta Finale" over de bouw van de stormvloedkering en er wordt de 3D-film "Waterworld" vertoond.
Buiten zijn er onder andere een waterglijbaan, speelstrand, schommelboot, zeehondenbassin en aquaria met zeevissen. In het 100 meter lange futuristische walvispaviljoen is van alles over walvissen en dolfijnen aan de weet te komen.
Een aantal van deze attracties bezoeken en bekijken wij en maken een rondvaart over de Oosterschelde.

Deze meeuw lift mee op de wind tijdens onze rondvaart over de Oosterschelde.

Een grote zwerm meeuwen vliegt met de boot mee. Kinderen gooien stukjes brood over de reling en de meeuwen gaan daar in duikvlucht achteraan. Er zijn er zelfs, die het brood uit de uitgestoken handen oppikken.
Erg leuk om te zien.

Rood-wit-blauw op de achtersteven van de rondvaartboot.

Ook lopen wij een stuk door de stormvloedkering (in de holle betonnen brugsegmenten onder de weg) en lopen langs één van de grote metalen schuiven. Alles van zwaar materiaal en heel robuust gebouwd. Dat moet ook wel, want met de krachten van water en wind valt niet te spotten.

Op de Oosterscheldekering.

Deze waterkering bevat grote schuiven, die bij zware storm, al dan niet in combinatie met een springvloed, naar beneden gelaten kunnen worden, zodat het hoogwater niet de Oosterschelde kan binnen komen. Bij een verwachte waterstand van +3,00 m NAP (Normaal Amsterdams Peil) zullen de deuren gesloten worden door mensen in de bedieningskamer op Neeltje Jans. Als er niemand aanwezig is, zullen de deuren bij +3 m NAP automatisch sluiten. Sinds de ingebruikname zijn de schuiven in verband met het weer al meerdere keren gesloten geweest.

Rina op een trap van de Oosterscheldekering.

Voor de afsluiting van de Oosterschelde is voor deze complexe oplossing gekozen teneinde het watermilieu in de Oosterschelde, net als zeewater, zout te kunnen houden. De deuren staan normaliter open, maar kunnen bij storm dicht. De instroom van zout water en de getijden in de Oosterschelde zijn daarmee behouden, maar wel aan banden gelegd. De kering werd gebouwd tussen 1976 en 1986.

Marco op de Oosterscheldekering.

In en rond de Oosterschelde komen veel planten- en diersoorten voor. De watertemperatuur, het zoutgehalte en de voedselaanvoer zijn zo optimaal dat er veel soorten vogels, vissen en waterplanten gedijen. Niet alleen komen er veel verschillende soorten voor, deze soorten zijn er ook in grote aantallen.

Bij het zeehondenbassin kijken wij naar een show, waarbij de zeehonden kunstjes doen en daarvoor met stukjes vis beloond worden. Tussen de toeschouwers zijn een aantal kinderen van een verjaardagspartijtje en die mogen de zeehonden aaien en voeren.

Neeltje Jans zeehondenshow.

Dit bezoek aan Neeltje Jans vinden wij bijzonder leuk, leerzaam en erg interessant.

Daarna rijden wij via de westpunt van Noord-Beveland naar Walcheren voor een bezoek aan het stadje Veere, dat vroeger een belangrijke havenstad is geweest. Eénmaal daar aangekomen, lopen wij door het oude centrum naar de haven en zien de oude gevels van onder andere het stadhuis (uit de 15de eeuw) en de Schotse huizen (in de 16de eeuw gebouwd door rijke Schotse kooplieden).
De Schotten verhandelden hun wol en huiden via Veere. Zij wasten hun wol in een waterput. Dit achthoekig bouwsel staat er nog altijd, even verderop vlakbij de Grote Kerk.

Gevels en gemeentehuistoren in Veere.

In de haven liggen veel pleziervaartjachten en verderop staan een paar kanonnen op de kade. Deze werden in vroegere tijden gebruikt om de stad te beschermen tegen binnendringers vanuit zee, zoals de Spanjaarden, Fransen en Engelsen.

Eén van de kanonnen.

Op de kade staat ook een oude lantaarnpaal met daar aan vastgeschroefd een verkeersbordje van een fietsroute. De route staat aangegeven met een pijl naar boven, of te wel: rechtdoor rijden.
Toch zou ik dat maar niet doen, want het is niet ver en dan rijdt je zo van de kade af het water in.

Op de kade in Veere met het wonderlijke fietsroutebordje.

Helemaal aan het einde van de kade lopen wij langs de aan de haveningang gelegen 14de-eeuwse Campveerse Toren, die ooit deel uitmaakte van de verdedigingswerken van de stad. Deze diende vroeger als kustlicht en herberg. Eén van de hoogtepunten in het rijke bestaan van de Campveerse Toren is ongetwijfeld de verzorging van het "bruiloftsmaal" van Willem van Oranje op 21 juni 1575 ter gelegenheid van zijn huwelijk met Charlotte de Bourbon.
Het is thans een van de oudste nog bestaande herbergen in Nederland. Nu als hotel-restaurant met een prachtig uitzicht over het water.

De afsluiting in 1961 van het Veerse Gat heeft het einde betekend van Veere als zeehaven. Het havenstadje werd toen afgesloten van de Noordzee. Nadien heeft het Veerse Meer zich ontwikkeld tot een belangrijk recreatiegebied met veel pleziervaart.

Dukdalf met meeuw.

Bij een winkel staan een aantal te verkopen objecten uitgestald en daartussen zie ik een grote dukdalf met meeuw erop staan van hout. Dat is grappig! Vroeger stond er bij mijn grootouders zo'n zelfde dukdalf met meeuw op de schoorsteenmantel, maar dan van circa 25 cm hoog. Maar dan ook in precies dezelfde uitvoering. Als aandenken aan vroeger heb ik er maar even een foto van gemaakt.

Heel wat jaartjes geleden waren wij al eens in Veere, dus er is bij ons wel herkenning.
Wij gebruiken de avondmaaltijd in één van de restaurants.
Later op de avond rijden wij terug naar onze bungalow.

Donderdag 8 juni 2007.

De wind is wel wat afgenomen en het is bewolkter dan de dagen hiervoor.
Wij besluiten de fietsen achter op de auto mee te nemen en naar het westen van Schouwen te rijden. Wij willen proberen wat langs de duinen te fietsen en ergens een strandwandeling te gaan maken. Hoe dichter wij bij de kust komen, hoe dichter de bewolking wordt, de zon verdwijnt en er een lichte zeemist hangt.
Bij Burgh-Haamstede slaan wij af naar Nieuw Haamstede en rijden via een smalle weg nog verder, richting de duinen. Het is hier bosrijk, er is geen boulevard. Langs de weg, die achter langs de duinen loopt zijn parkeerplaatsen voor auto's en opstelrekken voor fietsen. Vanaf deze weg lopen een paar wandelwegen door en over de duinen naar het strand. Op sommige plaatsen staat een strandpaviljoen.

(afbeelding geleend van het internet)

Wij zetten de auto op een klein parkeerterrein onder de vuurtoren "West Schouwen". De bovenkant van de toren zit lichtelijk in de wolken. Deze rood-witte vuurtoren dateert van 1840 en heeft model gestaan voor de vuurtorenafbeelding op het oude bankbiljet van 250 gulden. Naast de vuurtoren staat een woonhuis en rondom is er een hek. De vuurtoren kan niet bezichtigd worden.

(afbeelding geleend van het internet)

Hier stappen wij op de fiets en rijden naar één van de strandopgangen, waar wij de fietsen parkeren. Het pad naar het strand is geplaveid en slingert zich door de duinen. Het is niet zo ver naar het strand en wij lopen over het brede strand even naar de zee. Langs het strand loopt zo ver wij kunnen zien naar zowel het noorden, als het westen, een flinke pijpleiding, die gebruikt wordt voor het opspuiten met zand van de stranden. Continue is men langs de hele kust bezig om het door de zee genomen zand weer terug te brengen op het land, zodat de kustlijn zo veel als mogelijk op dezelfde plaats blijft liggen.

Op het strand, spiegeling door ruit van strandpaviljoen.

Achter het glas van het strandpaviljoen is het lekker zitten en nemen wij koffie. De zon probeert door te komen, maar dat lukt niet zo best.
Terug op de fietsen rijden wij een stuk langs de duinen. Echt veel verder kunnen wij niet en rijden terug naar de auto.

Wij willen toch nog wel iets meer zien van Zeeland en hopen op een plaats te komen, waar wij toch nog lekker in de zon kunnen fietsen.
Wij rijden naar het zuiden, gaan de Oosterscheldekering weer over, gaan via de westpunt van Noord-Beveland naar Walcheren.
Wij houden het westen aan en rijden door de bekende badplaats Domburg.
Bij Westkapelle stoppen wij even op de zeedijk en zien de zeemist om het vuurtorentje "Noorderhoofd" waaien.

Vuurtoren Noorderhoofd bij Westkapelle in de mist.

In Vlissingen schijnt de zon en parkeren wij de auto ergens langs een weg en stappen op de fiets. Wij fietsen langs de boulevard. Op het strand genieten een aantal mensen van de zon. Over het water van de Westerschelde varen dichtbij het land een aantal grote zeeschepen en in de verte zien wij Zeeuws-Vlaanderen liggen.
Verder zien wij het standbeeld staan van de bekendste zeeheld van de Nederlandse geschiedenis, Michiel Adriaenszoon de Ruyter. Hij is op 24 maart 1607 in Vlissingen geboren. Dat is dit jaar 400 jaar geleden en 2007 is in Nederland uitgeroepen tot het Michiel de Ruyterjaar.
Wij fietsen een stuk door deze stad, lopen door de winkelstraten en eten een grote papieren puntzak frites met mayo aan de boulevard.
Met de fiets aan de hand lopen wij de boulevard terug en genieten van het mooie weer.

Als de fietsen weer op de autodrager staan rijden wij noordwaarts en gaan naar onze bungalow. Omdat wij al laat in de middag de frites aten en de hoeveelheid dermate groot was, hebben wij niet echt zin in een avondmaaltijd en nemen thuis een biertje met een kleinigheidje erbij.

Vrijdag 9 juni 2007.

Voor de schoonmaak van de bungalow hoeven wij niet te zorgen, dat wordt door Landal Greenparks gedaan. Natuurlijk laten wij de boel wel netjes achter. De bedden afgehaald, de prullenbakken geleegd en de vuilniszak weggedaan.
Wij pakken al onze spullen weer in en in de auto en rijden rustig aan richting huis. Onderweg gebruiken wij in een wegrestaurant koffie en begin van de middag zijn wij weer thuis.

Het was heerlijk om er een paar dagen uit te zijn en wij hebben er van genoten.

Provinciewapen van Zeeland

  HOME - NAAR DUTCHMARCO.COM